Opiniestuk StandWithUs Nederland
Israël ligt onder vuur. De afgelopen 48 uur zijn honderden raketten op Israël afgevuurd vanuit Gaza. De beschietingen vormen een continue dreiging waar de wereld haar schouders voor ophaalt.
Raketbeschietingen vanuit Gaza. Het klinkt al bijna net zo gewoon als een verkeersopstopping op de A2. Daar kopen tienduizenden Israëlische burgers weinig voor. Verwoeste huizen, getraumatiseerde kinderen, explosies maar vooral de continue angst om geraakt te worden door een raket. De beschietingen zijn een noodsituatie waar Israël zonder internationale steun niet tegen kan optreden. En die steun is er niet.
In woord en tekst is die er wel. De Europese Unie, de Verenigde Staten, en andere landen veroordeelden de raketaanvallen. De Europese Unie zei in een statement dat het afvuren van raketten op burgers volstrekt onacceptabel is en moet stoppen. In dezelfde verklaring werd opgeroepen tot een volledige de-escalatie om Palestijnse en Israëlische burgerlevens te beschermen. Egypte zou al druk bezig zijn met een wapenstilstand te bereiken. En daar blijft het bij.
Internationale media hebben het over een terugkerend patroon van Palestijnse raketaanvallen en Israëlische vergeldingen. Alsof we naar de zoveelste herhaling van een televisieshow kijken. En wreed genoeg klopt dat ook. Maar hetzelfde kan worden gezegd over de internationale verontwaardiging. Het geweld escaleert, wereldleiders spreken hun afkeer uit, en diplomatieke druk leidt tot een korte wapenstilstand. En vervolgens, niks.
Het echte probleem is de politieke instabiliteit in Gaza. Hamas is officieel de baas maar heeft weinig controle over kleinere groeperingen zoals de Islamitische Jihad, met wie dit conflict begon. Bijna twee weken geleden werden de eerste raketten afgevuurd. Israël droeg de Islamitische Jihad op te stoppen met deze aanval. Toen dat niet gebeurde sloeg Israël terug en doodde de commandant van de strijdgroep Islamitische Jihad, Baha Abu al-Ata. Hamas liet na de Israëlische vergelding weten niet uit te zijn op escalatie terwijl Hamas-aanhangers tijdens de begrafenis van Abu al-Ata opriepen tot wraak. De Islamitische Jihad liet in een eigen reactie weten het idee van een wapenstilstand te verwerpen.
Het Gaza-probleem houdt elke serieuze vredespoging tegen. Dat heeft gevolgen voor alle Palestijnen, ook op de Westelijke Jordaanoever. De Palestijnse autoriteit in Ramallah, geleid door Fatah, praat niet voor Gaza. Elke serieuze vredesonderhandeling wordt daardoor ondermijnd. En al zou Gaza meedoen, de stuurloosheid van het gebied maakt het er niet makkelijker op. Als de internationale gemeenschap echt een einde wil maken aan het geweld dan moet Israël worden ondersteund in het stabiliseren van Gaza. Een nieuwe of in ieder geval betrouwbare onderhandelingspartner hoeft niet beste vrienden te zijn met Israël maar moet wel uit zijn op stabilisering, de heropbouw van Gaza, en re-integratie met de rest van de Palestijnse gebieden. Hamas heeft bewezen dat niet te kunnen.
Over een paar dagen zijn de raketbeschietingen weer voorbij. Gaat iedereen weer over tot de orde van de dag. Maar niet de inwoners van Sderot, Netivot, en al die andere plaatsen in de vuurlinie. Want zij weten dat ze over een paar dagen, weken, of maanden weer de schuilkelders in moeten.